به نقل از «فرارو»

بعد از پنجاه و سه سال، «رضا موتوری» هنوز جوان است

تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۹۰۰۲۷

رضا و دیالوگ‌هایش، رضا و موتورسواری‌هایش، رضا و خشم و خروش‌اش، هنوز که هنوز است «رضا موتوری» پر از شورش است و درد و حسرت. بعد از پنجاه و سه سال، رضا موتوری هنوز جوان است. هنوز تصویرِ آن دست‌های خونین بر پرده‌ی سفیدِ سینما در ذهن‌ها مانده. رضا زمانی بر پرده‌ی سینما جا گرفت که مسعود کیمیایی هم‌چنان سوار بر موج موفقیت قیصر بود؛ شاید برای همین است فیلم که آغاز می‌شود، نام‌هایی بزرگ در تیتراژش پدیدار می‌شود از عباس کیارستمی و امیرنادری تا اسفندیار منفرزاده، شهریار قنبری و فرهاد مهراد و …؛ که به جرات می‌توان گفت تریلی حالا نام آن‌ها نمی‌کشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این آدم‌ها، آن سال‌ها کجا بودند و حالا کجا ایستاده‌اند؟

به گزارش فیلم‌نیوز، وقتی آدم تنها می‌شه به خیلی چیزا دل می‌بنده! حالا درست پنجاه و سه سال گذشته و در هنوز به همان پاشنه می‌چرخد. هنوز هم آدم‌ها وقتی تنها می‌شوند، به خیلی چیز‌ها دل می‌بندند؛ فقط در نیم قرنی که گذشته، آدم‌ها خیلی تنهاتر شده‌اند. بی‌کَس تر. حالا گیریم یاد گرفته باشند که دل هم نباید ببندند؛ اما هنوز جمله‌ی رضا را که می‌شنوند، دل‌شان می‌رود سوی خیالی دور. یادِ آن معشوقِ از دست‌رفته می‌افتند. یادِ آن آرزوی بربادرفته. راست می‌گفت رضا موتوری؛ و این چه اعجازی است که رضا موتوری را هنوز با اسمِ خودش می‌شناسیم نه بهروز وثوقی که رضا را بازی نکرد، زندگی‌اش کرد و نه مسعود کیمیایی که این دیالوگ‌ها را از جایی ناکجا نیاورد، از بینِ کتاب‌ها و حتی آدم‌های دیگر نیاورد که هیچ‌کس شبیه‌اش نبود و نشد در این پنجاه سال. رضا موتوری، رضا موتوری ماند.

همان رضایی که می‌گفت: «به من می‌گن رضا. به من می‌گن رضا موتوری. رضا دزده. اگه می‌شِستم پاک آبروم پیش خودم می‌رفت. به درک که آبروی تو رفت. دزدی رو که گذاشتم کنار شروع کردم از این سینما به اون سینما فیلم‌بری کردن. اون موقع ۱۰ تا سینما یه فیلم می‌ذاشتن. اما وقتی من باز دومرتبه رفتم سراغ دزدی که سینما‌ها هر کدومشون تنهایی فیلم نشون می‌دادن.» تماشای این فیلم بعد از گذشت ۵۲ سال همچنان جذاب است. این جذابیت وقتی بیشتر می‌شود که می‌بینی چه آدم‌های بزرگی این اثر را در کنار کیمیایی خلق کرده‌اند.

مسعود کیمیایی | نویسنده و کارگردان | چند سال داشت: ۲۸ سال

هنوز هم باورش سخت است که کیمیایی تنها ۲۸ سال داشت که «رضا موتوری» را ساخت. او تجربه‌ی ساخت دو فیلم قبل از رضا موتوری را داشت که دومی (قیصر) هنوز هم جزو بهترین آثارِ سینمای ایران است؛ اما رضا موتوری جایگاهی ویژه در سینمای او دارد.

سعید مروتی سال‌ها بعد درباره آن نوشت: «شاید بتوان گفت خود کیمیایی بیشتر از هر فیلمساز دیگری به فیلم خاطره‌انگیزی که در انتهای دهه ۴۰ ساخته بود ارجاع داد نمای پایانی «سرب» و حرکت دوربین و تأکید بر کلاه نوری نمای پایانی رضا موتوری را به یاد می‌آورد که دوربین به روی موتور (تن‌ها شی به جا مانده از قهرمانی که از پا درآمده) می‌رود تا تصویر فیکس شود. در «ردپای گرگ» حضور فرامرز قریبیان که چونان تک سواری زخمی با اسب در خیابان‌ها می‌تاخت، به شکلی دلپذیر، رضا موتوری را تداعی می‌کند. اجرای موسیقی منفرد‌زاده در سکانس فینال ردپای گرگ، هم اشاره‌ای آشکار به همین فیلم است. کیمیایی در «سلطان» به شکلی آشکارتر به رضا موتوری ارجاع داد و از بازسازی صحنه چاقو خوردن رضا، تا حتی دکوپاژ صحنه‌های موتورسواری، که در آن یکی دو بار دوربینش را در زاویه‌ای مشابه با فصل‌های معروف فیلم قدیمی‌اش قرار داد.

صحنه شروع فیلم «مرسدس» و حضور اتومبیل گران‌قیمت زیر بازارچه و محله امامزاده یحیی، که حکم وصله‌ای نچسب را در محله‌ای سنتی و قدیمی دارد هم باز یادآور ورود رضا موتوری با رولز رویز به محله‌اش است. در «خون شد» تازه‌ترین ساخته کیمیایی، کل فصل تیمارستان، تداعی‌کننده رضا موتوری است. مجموعه این ارجاعات نشان می‌دهد رضا موتوری برای کیمیایی هم فیلم دلپذیری بوده که بار‌ها به شکل‌های مختلف به آن ارجاع داده است.»

عباس کیارستمی | تیتراژ | چند سال داشت: ۲۹ ساله

عباس کیارستمی بیست و نه ساله بود که تیتراژ «رضا موتوری» را ساخت. وقتی دانشکده‌ی هنر‌های زیبا را تمام کرده بود و بیش‌تر نقاشی می‌کرد و گاهی هم کار‌های گرافیک انجام می‌داد. مدتی هم افسرِ راهنمایی و رانندگی شده بود برای گذرانِ زندگی. آن‌زمان که رضا موتوری ساخته شد، کیارستمی نُه سالی بود که به عنوان نقاش تبلیغاتی در آتلیه‌ی ۷ و یکی دو مؤسسه دیگر کار می‌کرد. جلد کتاب طراحی می‌کرد و پوستر و تعدادی آگهی بازرگانی. بعد‌ها به کار طراحی جلد کتاب، پوستر و آگهی‌های بازرگانی پرداخت، و بعد‌ها به «تبلی فیلم» رفت.

از سال ۱۳۴۶ در سازمان تبلیغاتی نگاره به طراحی و ساختن تیتراژ فیلم می‌پرداخت و نخستین آن‌ها عنوان‌بندیِ فیلم وسوسه‌ی شیطان ساخته‌ی محمّد زرّین‌دست بود. قبل‌تر از رضا موتوری، تیتراژ قیصر را ساخته بود و حالا رضا موتوری تجربه‌ی دیگری برای او محسوب می‌شد. کیارستمی در همان سال، بعد به دعوت فیروز شیروانلو، که مسئولیت امور سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را داشت به کانون رفت و فیلم کوتاه نان و کوچه را ساخت و بعدتر یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌سازانِ تاریخِ سینمای ایران شد.

امیر نادری | عکاس | چند سال داشت: ۲۴ ساله

امیرنادری زمانی عکاسی «رضا موتوری» را انجام داد که ۲۴ سال بیش‌تر نداشت. تا آن روز کار‌های زیادی کرده بود؛ همگی مرتبط با سینما. جلوی در سینما تخمه‌فروشی کرده بود، تجربه‌ی کنترل‌چی سالن سینما و آپارات‌چی سینما را داشت و گاهی هم نمایشی (در آبادان) بازی کرده بود. به تهران که آمد، عکاسِ عکاس‌خانه‌ها بود. اما بخت با او و البته هنر ایران همراه بود که با علیرضا زرین‌دست آشنا شد. او عکاس برترین فیلم‌سازانِ تاریخ ایران بود، آثار کارگردانانی، چون کیمیایی و علی حاتمی و ۲۵ سالگی رضا موتوری را عکاسی کرد. یک سال بعد از این بود که فیلم‌سازی را با نویسندگی و کارگردانی خداحافظ رفیق شروع کرد و شد امیر نادری یکی از مفاخر سینمای ایران

بهروز وثوقی | بازیگر نقش رضا موتوری| چند سال داشت: ۳۲ سال

رضا موتوری که ساخته شد، یازده سال بود که بهروز وثوقی به عنوان هنرپیشه در فیلم‌ها حضور داشت و نقش‌های متفاوتی هم بازی کرده بود؛ اما این کیمیایی بود که ابتدا در قیصر و بعد در رضا موتوری او را نبدیل به ستاره کرد. بازی او در این فیلم مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و بهروز وثوقی به عنوانِ جوان اول سینمای ایران شناخته شد. او جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد از سومین دوره‌ی جشنواره سپاس را برای این فیلم از آنِ خود کرد. او در چندین تجربه‌ی دیگر کیمیایی نیز به عنوان بازیگر حضور داشت و به قولِ پرویز دوایی: «بهروز وثوقی با چهره قابل انعطاف و هوش ذاتی‌اش، با تسلطی که بر جسم خود دارد و با تجربه‌ای که (شگفتا) از بازی در فیلم‌های محبوب به دست آورده برای فیلمسازان ما نمی‌تواند یک تک‌خال قابل اتکا نباشد.

چه بازی تمیز و راحت و بی‌اغراقی دارد این مرد!» واژه‌ی تک‌خال را اکبر رادی هم برای او به کار برد و گفت «در سینمای ما فی‌الواقع تک‌خالی است و گوشه‌های حیرت‌انگیز در خود ذخیره کرده است» او بعد از رضا موتوری تا سالِ ۵۶ در فیلم‌هایی، چون پنجره (جلال مقدم)، رضا موتوری (کیمیایی)، طوقی (علی حاتمی)، داش‌آکل (کیمیایی)، فرار از تله (مقدم)، بلوچ (کیمیایی)، دشنه (فریدون گله)، تنگسیر (امیر نادری)، خاک (کیمیایی)، نفرین (ناصر تقوایی)، ممل آمریکایی (شاپور قریب)، گوزن‌ها (کیمیایی)، ذبیح (محمد متوسلانی)، کندو (گله)، همسفر (مسعود اسداللهی)، بت (ایرج قادری)، ماه عسل (گله)، ملکوت (خسرو هریتاش) و سوته‌دلان (حاتمی) و بسیاری دیگر از آثار حضور پیدا کرد.

اسفندیار منفردزاده | موسیقی متن | چند سال داشت: ۲۹ ساله

اسفندیار هم هنوز پا به سی سالگی نگذاشته بود که موسیقی این اثر را ساخت و البته آهنگِ مرد تنها که فرهاد آن را خواند. کیمیایی و منفردزاده از کودکی با هم دوست و هم‌کار بودند و این درک آن‌ها را از کار آسان می‌کرد. اسفند پیش از این فیلم او اپرای تخت جمشید (۱۳۴۶) و فتح بابل (۱۳۴۷) را ساخته بود و برای چند فیلم هم آهنگ‌سازی کرده بود؛ اما دوره‌ی هم‌کاریش با کیمیایی هم چنان باشکوه‌ترین دورانِ آهنگ‌سازی اوست. موسیقی این فیلم جایزه‌ی سپاس را نیز برای او به همراه داشت. پس از ساختِ موسیقی این فیلم بود که منفردزاده از موسیقی کوچه‌بازاری و نوازندگی در کافه‌های شهر به موزیکی کاملاً نخبه‌گرا دست یافت. اسفندیار به همراه کیمیایی برای اولین بار تجربه‌ای نو در زمینه‌ی موسیقی باکلام انجام دادند.

در این فیلم برای اولین بار از «ترانه» برای موسیقی متن فیلم استفاده شد؛ تا پیش از آن مرسوم بود که هنرپیشه‌ها، ترانه‌ها را لب‌خوانی می‌کردند (شبیه نوعی دیالوگ)، کیمیایی تعریف می‌کند: «اواسط فیلمبرداری اسفند گفت: چه کسی این ترانه را می‌خواند؟ یعنی کدام بازیگری این ترانه را می‌خواند و وقتی گفتم هیچ‌کس، باور نداشت که هیچ‌کدام از بازیگر‌ها این ترانه را نخوانند و ما در فیلم آواز بگذاریم؛ یعنی حتی در سینمای فرنگ هم چنین نمونه‌ای نبود» اسفندیار بعد از این فیلم نیز آهنگ‌سازی برای بسیاری دیگر از آثار سینمایی را انجام داد تا انقلاب شد و فعالیت‌های او کم‌رنگ.

موسیقی متنِ این فیلم بعد‌ها برای روایت شنیداری داستان «ماهی سیاه کوچولو»، نوشته‌ی صمد بهرنگی در «کانون پرورش فکری کانون کودکان و نوجوانان» نیز مورد استفاده قرار گرفت و «منفردزاده» درباره اش نوشت: «به باور من بی‌قراری «ماهی سیاه کوچولو» در دیدن و کشف جهان دیگر و گریز از محیط تنگ اطرافش، همسو و هم‌جنس با بی‌قراری «رضا موتوری» بود. از این روی با انتخاب موسیقی متن این فیلم، برای موسیقی متن روایت شنیداری این قصه، جدا از بیان هم‌سرنوشتی این دو، به موسیقی خودم هم بُعد تازه‌ای بخشیدم.»

فرهاد مهراد | خواننده تیتراژ | چند سال داشت: ۲۶ سال

آن روز‌ها که رضا موتوری ساخته شد، فرهاد در کوچینی انگلیسی می‌خواند و ری چارلز ایران لقب داشت. چند سال قبل‌تر (سال ۱۳۴۲) یک برنامه‌ی تلویزیونی با نامِ واریته استودیو ب داشت و آهنگ‌های غیرایرانی را اجرا می‌کرد؛ اما ترانه‌ی این فیلم که نوشته شد، خوانندگانِ بسیاری کاندیدای خواندنِ آن بودند. گفته می‌شود که عماد رام برای خواندن این ترانه پیشنهاد می‌شود؛ اما مسعود کیمیایی مخالفت می‌کند و می‌گوید دنبالِ صدایی تازه است و فرهاد همان چیزی که کارگردان و آهنگ‌ساز دنبالش هستند.

گفتگو با فرهاد برای خواندن ترانه‌ی «مرد تنها» مدتی به طول انجامید و با اصرار منفردزاده، او در نهایت موافقت کرد با یک شرط این ترانه را بخواند و آن اینکه اگر از نتیجه کار راضی نبود، ترانه‌ی ضبط‌شده پاک شود؛ اما بعد از اجرا به گفته‌ی اسفندیار اتفاقی دیگر رقم می‌خورد: «فرهاد آمد، خواند و کار که تمام شد گفتم حالا گوش بده و ببین راضی هستی؟ گفت دیگر لازم نیست ببرم و دوباره گوش بدهم. اوکی بود برایش.» ریتم کش‌دارِ فرهاد، همراه با زوزه‌ای در پایان ترانه هم‌چنان یکی از ماندگارترین ترانه‌های ایران است. «کیمیایی» می‌گوید: «فرهاد تا آن موقع فارسی نمی‌خواند.

در یک کافه‌ای سر خیابان فلسطین امروزی به نام کوچینی می‌خواند و فرنگی هم می‌خواند. مثل ری چارلز و مثل چند خواننده دیگر که در همین فضا‌ها بودند؛ ولی اگر دقت می‌کردی می‌دیدی که پشت همه این‌ها، یک صدای مستقلی وجود دارد که حتی خودش هم زیاد به آن اعتقاد نداشت. می‌ترسید فارسی بخواند. با اسفند به کوچینی رفتیم و فرهاد پسندیده شد و این همکاری شکل گرفت.» «مرد تنها» که با عنوان «صدای بی‌صدا» نیز شناخته می‌شود؛ هم‌زمان با اکران این فیلم در قالب صفحه گرامافون منتشر شد.

شهریار قنبری | ترانه سرا | چند سال داشت: ۱۹ سال

«شهیار قنبری» ترانه‌ی این اثر را زمانی نوشت که تنها ۱۹ سال داشت. قنبری پیش از «مرد تنها» چند ترانه دیگر برای خوانندگان و آهنگ‌سازان دیگر نوشته بود. با توجه به این‌که رضا موتوری نخستین فیلم سینمایی در ایران بود که ترانه روی تصاویرش پخش می‌شد و خواننده آن را لب‌خوانی نمی‌کرد، لازم بود تا ترانه‌سرا به خوبی از تم و مضمون فیلم آگاهی داشته باشد. کیمیایی گفته‌است که شخصاً تأثیری بر شهیار قنبری یا ترانه او نگذاشته و ترانه‌سرا از تم فیلم تأثیر گرفته‌است.

او حس غربت و تنهایی رضا را به خوبی با ترانه‌اش نشان می‌دهد. ترانه «مرد تنها» نخستین شعر بدون بی‌قافیه یا سپید بود که به ترانه تبدیل می‌شد. پیش از نوشتن ترانه، آهنگ توسط منفردزاده ساخته شده بود و قنبری بر روی موسیقی او ترانه را نوشت. او یک شب تا سپیده‌دم در بالاخانه شرکت سینمایی پیام بر روی ترانه کار کرد و صبح که کیمیایی و علی عباسی (تهیه‌کننده فیلم) ترانه را شنیدند آن را پسندیدند و تأیید کردند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: رضا موتوری مسعود کیمیایی قیمت طلا و ارز قیمت موبایل مسعود کیمیایی رضا موتوری رضا موتوری سینمای ایران چند سال بهروز وثوقی موسیقی متن ی این فیلم مرد تنها ساخته شد ی موسیقی ترانه ی تجربه ی برای او آدم ها ی دیگر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۹۰۰۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع : همشهری